کودکان همیشه ناراضی-بخش دوم

ادامه از بخش اول

کودکان همیشه ناراضی-بخش دوم

نویسنده : سعیده شکوری

(کودکان همیشه ناراضی-بخش دوم) ایا تا بحال به این دقیق شده ایم که در  خانواده هایی که طلاق صورت گرفته. سرنوشت فرزندان آنها در زمینه دوست یابی به چه صورت است؟

کمبود پدر و مادر در کنارشان چه مشکلاتی را به همراه دارد؟

دوست یابی در هر خانواده چه خانواده های طلاق چه غیر آن، بسته به نوع آموزش و مدلهای ارتباطی خانواده است.

کودکان همیشه ناراضی-بخش دوم

طبیعی  است که در خانواده های طلاق به دلیل وجود مشکلات ممکن است والدین سهل گیری یا سخت گیری ها یا رفتارهای افراطی دیگری داشته باشند. که موجب می شود کودک نتواند با معیارهای درست دوست یابی کند. عدم حضور یکی از والدین علاوه بر حس کمبود و بی بهرگی از عواطف و احساسات او، میزان آسیب پذیری در خانواده و اجتماع را بیشتر خواهد کرد.

حضور والدین در کنار هم و حمایت و پشتیبانی حتی به طور مجزا و جداگانه شرایط روانی و تربیتی مطلوب تری ایجاد خواهد کرد. بعضی از بچه ها را می بینیم که وقتی در خیابان به یک ماشین گران قیمت می رسد می خواهد رویش خط بکشد یا به بدنه ی ماشین لگد می زند؛ مردم می گویند که می خواد عقده ی دلشو خالی کنه. اصلا عقده ی روانی چی هست؟ آیا عقده ها تنها در بُعد مالی خلاصه می شوند یا بُعد عاطفی هم هست؟. عقده ها مجموعه گرایش های ناخودآگاه هستند. که حالات رؤیاها، رفتار و کردار شخص را نشان می دهد و محصول فشارها و نارضایتی های فکری و روانی و رنجهای شدید درونی است.

کودکان همیشه ناراضی-بخش دوم

عقده ها بطور عادی بیماری محسوب نمی شوند. اما بر اثر ندانم کاری و سهل انگاری، خودکامگی و جهل والدین و کسانی که تاثیر تربیتی بر کودک دارند زمینه های بیماری و عوارض ثانوی در آنان ایجاد می گردد. این دلایل متعدد (که هرکدام در جایگاه خود قابل بررسی است)، ممکن است به خاطر کمبودها و آرزوهای دور از دست یا سرکوب های متمادی باشد. وقتی فرد دست به تخریب اموال دیگران می زند، گاهی تا جایی پیش می رود که به عنوان یک شخصیت ضد اجتماعی شناخته می شود.

خانواده های سرکوبگر، والدین همیشه ناراضی و خانواده هایی که کودکان را با آرزوهای دست نیافتنی رشد داده. و همواره بر فرزندان خود فشار وارد آورده اند یا چیزی را حق خود دانسته. و دیگران را انسان های نالایق می پندارند. معمولا زمینه را برای رشد این چنین کودکان آماده می کنند. اکثر خانواده ها ترجیح می دهند که فرزند کمتری داشته باشند. چرا که عقیده دارند در کودکی کمبودهای فراوانی داشتند. و سختی های زیادی را متحمل شده اند. و حالا می خواهند که فرزندشان در آرامش و راحتی بزرگ شود. آیا این تفکر صحیح است؟. اگر خانواده آگاهی و اطلاعات لازم را راجع به تربیت کودک نداشته باشد. و از یک مدل سالم تربیتی و آموزشی برخوردار نباشد. تعداد فرزندان تعیین کننده نیست؛ کم و زیاد بودن تعداد فرزندان بر اساس توانمندی های خانواده و تصمیمی که والدین می گیرند اهمیت دارد.

کودکان همیشه ناراضی-بخش دوم

در هر صورت والدین باید آمادگی داشته باشند تا بتوانند همه جانبه از فرزندان خود حمایت کنند. اما اینکه بخواهند ناکامی های خود را توسط فرزندانشان جبران نمایند. تفکر درستی نیست.اینکه فرزندان گستاخ شده اند و در مقابل پدر و مادر قد علم می کنند یک موضوع دامنگیر شده و شامل قشر خاصی از جامعه هم نیست. چه در خانواده های ثروتمند و چه در خانواده های متوسط یا فقیر این مسائل دیده می شود. قدیمی ترها می گویند بچه ها بی حیا شده اند!. خانواده های امروزی چطور باید با این مسئله مبارزه کنند یا کنار بیایند؟

گستاخی یک واکنش و یک رفتار ناسازگارانه است. گاهی ممکن است به صورت جملات و کلمات زشت با صدای بلند یا مسخره کردن و بی توجهی یا با کنایه و ستیزه جویی و از این دست رفتارها بروز کند.  ️

کودکان همیشه ناراضی-بخش دوم

زمینه آغاز این گونه رفتارها از نوع روابط درون خانواده سرچشمه می گیرد. حرمت ها از بین می رود و افراد موقعیت و جایگاه خود را نمی شناسند. که ادامه آن باعث بروز ناراحتی های زیادی خواهد شد. و حتی اجتماع پیرامون خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد. متاسفانه والدین یا پا به پای فرزندان رفتار گستاخانه از خود نشان می دهند. و یا میدان را به فرزندان داده و تسلیم می شوند. والدین باید رفتار گستاخانه را شناسایی کنند. اما به همان شدت؛ یعنی برخورد با کودک یا پا پس کشیدن هم درست نیست.

کودک باید بداند رفتارش پیامدی دارد و کودک را با آن روبرو کنند. مثلا بگویند رفتارت درست نیست و من هم نمی توانم اجازه دهم که به مهمانی بروی.کودک باز هم ممکن است رفتار دیگری نشان دهد. والدین باید با قاطعیت بدون مجادله حرف خود را تکرار و کودک را متوجه رفتار نادرستش نمایند. موضوع نباید زیاد کش پیدا کند، کودک را باید رها کنند و به دنبال کار خود بروند. مشورت با مشاوران متخصص و بررسی موردی توصیه می گردد.

ادامه دارد … ( از اینجا ورق بزنید )

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *